هفته گذشته (۱۵ تا ۱۷ شهریور)، رویداد استارت آپ ویکند در تهران، همانطور که قبلا نوشته بودم، برگزار شد. حدود ۱۲۰ شرکت کننده به همراه ۲۵ مربی و ۹ داور در این دوره حضور پیدا کردن. شرکت کننده‌ها در قالب ۱۲ تیم شروع کردن به کار کردن روی ۱۲ تا ایده‌ی متفاوت و طی ۵۴ ساعت کار عملی، نتیجه کارشون رو روز آخر در مراسم اختتامیه برای کسب رتبه به داورها نشون دادند.

عکس از سعیده ظائری

به نظر من نحوه برگزاری رخداد نسبت به اینکه اولین بار بود که در ایران برگزار میشد، خیلی کیفیت مطلوبی داشت. شرکت خاورزمین مسئول برگزاری این رخداد در ایران بود و همچنین یکی از کسانی که مسئول هماهنگی رخدادهای استارت آپ ویکند بود از ایسلند به ایران اومده بود و به طور مستقیم روی اجرا رخداد نظارت داشت. ولی تو این سه روز مشکلاتی هم وجود داشتن که این مطلب رو بیشتر برای مطرح کردن اون‌ها نوشتم.

ایده‌هایی که روز اول استارت آپ ویکند مطرح شدند و رای آوردند، ایده‌های معمولی‌ای بودن. از ایده‌ی راه‌اندازی وب‌سایت معمولی گرفته تا ایده اپلیکیشن برای گوشی‌های هوشمند. ولی ۱۲ تیم حاضر در رخداد توی دو روز توانایی خیلی خوبشون رو عملی کردن این ایده‌های نسبتا معمولی به بهترین شکل ممکن به نمایش گذاشتن. البته هدف هم چیزی بیشتر از این نبوده، این افراد در استارت آپ ویکند شرکت کرده بودند که یاد بگیرند چطور میشه از نقطه الف (ایده) به نقطه ب (ارائه محصول و بازاریابیش در قالب استارت آپ) حرکت کنند و صرفا قرار نبود که ایده‌هایی که مطرح میشن کاملا بی نظیر باشن و قبلا کسی تو دنیا اجرا نکرده باشه اونارو. در نهایت هم سه تا تیم مقام اول تا سوم رو از سوی داورا کسب کردن و به نظر من هم لایقش بودند. ولی این همه‌ی ماجرا نیست.

از نظر من کسب مقام در این رخداد به اندازه‌ی نحوه رفتار شرکت کننده‌ها در طی اون سه روز مهم نیست. من و دیگر دوستان حاضر در رخداد به عنوان مربی وظیفه داشتیم که به طور مداوم به گروه‌ها سر بزنیم و ازشون بخوایم اگر سوال یا مشکلی دارند با ما مطرح کنند. مربی‌های خیلی خوبی در همه‌ی زمینه‌ها اونجا حاضر بودند. ولی متاسفانه اتفاقی که افتاد این بود که گروه‌ها با اولین فشارهایی که احساس کردن، سعی کردند مربی‌هارو به طور کلی نادیده بگیرن و سعی کنن مشکلاتشون رو بین خودشون حل کنن. این مسئله در محیطی خارج از یه رویداد آموزشی مثل استارت آپ ویکند درست هست، ولی این رفتارشون باعث شد که محصول نهایی بیشتر گروه‌ها چیزی نباشه که همه انتظار داشتن. اغلب دیدیم که پرزنتیشن‌های ضعیفی در اختتامیه ارائه کردن. حدود ۸ یا ۹ تا از ۱۲ گروه حاضر در رخداد، در طول دو روز فعالیتشون برچسب‌هایی پشت در کارگاهشون نصب کرده بودن و از مربی‌ها خواسته بودن که قبل از ورود باهاشون هماهنگ کنن (وقت قبلی بگیرن!) و یا در کل مزاحمشون نشن.

این کارشون شاید در دید اول منطقی به نظر برسه، ولی واقعیت این هست که افرادی که در این رخداد شرکت کرده بودن برای «یاد گیری» اونجا حضور داشتن و اصولا باید تمام توانشون رو به کار میبستن که با وجود تمام مشکلات، از تمام فرصت‌های موجود برای یادگیری استفاده بکنن. افرادی رو اونجا دیدیم که تصور میکردن دارن تو یه محیط کاری شخصی فعالیت میکنن و به مربیان اجازه «دخالت» در کارهاشون رو نمیدادن. ما مجبور شدیم روز سوم برای اینکه به تیم‌ها سر بزنیم از قبل بریم ازشون اجازه بگیریم و باهاشون برای یه ساعت مشخص قرار بذاریم. حتی وقتی بهشون سر زدیم ازمون هیچ سوالی نپرسیدن و فقط یه ارائه (پرزنتیشن) از کارشون رو به ما نشون دادن. امیدوارم کسانی که در رویداد بعدی استارت آپ ویکند امسال شرکت می‌کنن رویکرد ذکر شده رو دنبال نکنن و از دیگران هم کمک بگیرن.

در آخر اگر میخواید گزارش‌های مربوط به این سه روز رو دنبال کنید منابع زیر رو پیشنهاد میکنم:

منتشر شده در: یاد‌داشت‌ها