خیلی سعی کردم که بشه این مطلب رو ننویسم، بهش فرصت دادم ولی اوضاع تغییری نکرد؛ حالا با دلی پر از ایرانسل و مبین‌نت این مطلب رو می‌نویسم.
به دلیل شرایط مختلفی که طی چند ماه گذشته برام پیش اومد، نتونستم که یک جا ثابت بمونم و از اینترنت ADSL ـی که داشتم استفاده کنم و به اجبار روی آوردم به وایمکس. از ۲۰ مرداد تا الان که ۱۱ مهر هست، من در حال استفاده از وایمکس‌های ایرانسل و مبین‌نت بودم. اما انقدر تجربه بدی داشتم که مجبور شدم بخاطرش این مطلب رو بنویسم تا شما هم اگر قصد استفاده از سرویس وایمکس این دو سرویس‌دهنده رو دارید، در تصمیم‌تون تجدید نظر یا تامل کنید.
این مطلب رو مدتهاست میخوام بنویسم، ولی کلمات مناسب رو براش پیدا نمی‌کنم. حالا هم تلاشم رو می‌کنم که منظورم رو با کلماتی که می‌تونم منتقل کنم. پیشاپیش عذر میخوام اگر مطلب گنگ هست.
اگر شما هم طراح وب هستید، یا حداقل به تکنولوژی علاقه دارید و اخبار و مقالات مربوط بهش طراحی و توسعه رو در اینترنت دنبال می‌کنید، حتما می‌دونید که این روزها چیزهایی وجود دارن به اسم Trend یا مُد در طراحی.
الان اواخر عمر مد طراحی تخت (Flat Design) هست که شامل چیزهایی مثل استفاده از رنگ‌های مات، سایه‌های بلند (Long Shadow)، عدم وجود گوشه‌های گرد و ... هست. قبل از طراحی تخت، دوران طراحی پارالاکس بود و بعد با مد شدن طراحی تخت، طراح‌ها شروع کردن به نکوهش کسایی که از پارالاکس در طرح‌هاشون استفاده می‌کنن. ترندها تا یه جایی خوب و مفیدن. باعث میشن که طراح‌ها هر روز خلاقیت‌های جدید به خرج بدن و سعی کنن که با بقیه متفاوت باشن، و اینکه کلا رنگ و روی وب رو عوض می‌کنن. اما سبک‌ها و ترندها می‌تونن بیشتر از اینکه مفید باشن، به شدت مخرب باشن:
بعد از نوشتن مطلب چند روز پیشم در مورد قانون کپی‌رایت و وضعیتش تو ایران، با بازخوردهای جالبی مواجه شدم. ولی خب این واکنش‌ها به کنار، جادی عزیز در وبلاگش در مورد کپی‌رایت نوشته و پیشنهاد داده که به عنوان یک بازی وبلاگی، یک هفته در مورد کپی‌رایت مطلب بنویسیم. این پیشنهاد خیلی خوبی هست چرا که باعث می‌شه آگاهی کلی جامعه نسبت به کپی‌رایت و اهمیتش در بقای جامعه بالاتر بره.
برای همین من هم تصمیم گرفتم چند تا مطلب دیگه در مورد کپی‌رایت اینجا بنویسم. امیدوارم شما هم اینکارو توی وبلاگ‌هاتون بکنید و لینک مطلب رو در این صفحه برای من بفرستید یا اینکه توی مطلب جادی کامنت بذارید.
امروز رفتم مغازه‌ای که دیسک‌های فیلم و سریال می‌فروخت. پرسیدم سریال جدید مهران مدیری دارید؟ گفت که اصلی می‌خوای یا کپی؟ جواب دادم اصلی و اون خندید گفت اصلی می‌خوای چیکار؟ کسی اصلی نمی‌خره که! راستش رو بخواید این حرف خیلی اذیتم کرد. مدتها بود می‌خواستم یه مطلب در مورد قانون کپی‌رایت بنویسم و این اتفاق بهونه‌ای داد دستم که دیگه عقب نندازم نوشتنش رو.
حق نشر، حقّ تکثیر یا کپی رایت (به انگلیسی: Copyright)، مجموعه ای از حقوق انحصاری است که به ناشر یا پدیدآورنده یک اثر اصل و منحصربه فرد تعلق می گیرد و حقوقی از قبیل نشر، تکثیر و الگوبرداری از اثر را شامل می شود. در بیشتر حوزه های قضایی، حق نشر از آغاز پدیدآمدن یک اثر به آن تعلق می گیرد و نیازی به ثبت اثر نیست.
به طور خلاصه، اگر کسی اثری خلق کنه (هر چیزی که توسط کسی ابداع، اختراع، کشف یا خلق شده باشه) مالک اون اثر محسوب می‌شه (به شرط اصل بودن اثر) و اگر کسی بدون اجازه و یا بدون ذکر منبع از اثر اون استفاده کنه، صاحب اثر حق این رو به صورت قانونی داره که اون شخص رو مورد پیگرد قضایی قرار بده. البته افراد می‌تونن مالکیت فکری و معنوی آثارشون رو به دیگران منتقل کنن یا اینکه حتی خودشون به افراد اجازه آزاد و بدون نیاز به ذکر منبع از آثارشون رو بدن که در این صورت دیگه حق پیگرد قانونی ازشون گرفته می‌شه. البته قانون کپی‌رایت در کشورهای مختلف یک تاریخ انقضا هم داره که توی بیشتر کشورها حدود ۵۰ تا ۷۰ سال هست و بعد از اون آثار از حمایت قانون کپی‌رایت خارج میشن و وارد مالکیت عمومی میشن.
رفع ادعا: این یادداشت من، در هفته‌نامه عصرارتباط روز شنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۲، در صفحه ۱۰ منتشر شده است. دریافت نسخه PDF این مقاله.
نماد اعتماد الکترونیکی که از طرف وزارت صنعت، معدن و تجارت به درگاه‌های الکترونیکی اهدا می‌شود تا هویت و مشخصات آنها را تایید کند، تقریبا معادل شبنم در دنیای مجازی است. این نماد اعتماد، راه خوبی برای متوقف کردن سوءاستفاده‌کنندگان از فضای اینترنتی است، اما آیا وب‌سایتی که متولی ارایه نماد «اعتماد» الکترونیکی است، خود نباید قابل اعتماد باشد؟
ظاهر وب‌سایت و تجربه کاربری: با بازکردن سایت enamad.ir، یک صفحه حاوی چند پیوند به کاربر نمایش داده می‌شود که از وضعیت ظاهری مناسبی بر
رفع ادعا: این یادداشت من، در هفته‌نامه عصرارتباط روز شنبه ۲ آذر ۱۳۹۲، در صفحه ۱۰ منتشر شده است.
ضرورت دسترسی به اخبار و اطلاعات متقن، موثق و سریع و ماهیت حضور در فضای مجازی، دستگاه‌های دولتی و اجرایی و شرکت‌های خصوصی را ملزم به راه‌اندازی وب‌سایت‌های رسمی و اطلاع‌رسانی کرده است که گاهی اشتباهات استراتژیک جزئی تا فراوانی در آنها به چشم می‌خورد.
بر همین اساس قرار است از این پس به بررسی این وب‌سایت‌ها به منظور بهینه شدن طراحی، تسهیل دسترسی و کاربردپذیرتر شدن آنها پرداخته شود. اما چه مواردی یک وب‌سایت خوب را از یک وب‌سایت ضعیف جدا می‌کنند؟ در این نوشته به چند مورد از آنها اشاره می‌کنیم.