یه سالی هست که علاقه‌ی زیادی به جاواسکریپت پیدا کردم. طی ۶-۷ سال اخیر، همیشه یکی از ابزارهای اصلی کارم بوده، با توجه به اینکه توسعه Front-end رو خیلی دوس دارم، ولی هیچوقت مثل یک سال اخیر به قابلیت‌های جاواسکریپت توجه نکرده بودم. گویا من تو این یه سال تنها نبودم و توجه خیلی از توسعه‌دهنده‌های دنیا هم به جاواسکریپت جلب شده. شاید بشه از دلایل اصلی این توجه به دو مورد اشاره کرد: یک، جاواسکریپت به صورت ذاتی یه زبان برنامه‌نویسی شئ‌گراست. تقریبا همه چیز در جاواسکریپت یک شئ هست. دوم، جاواسکریپت برخلاف بسیاری از زبانها مثل php، یه زبان برنامه‌نویسی Event-Driven هست، به این معنی که اتفاقاتی که توی محیطی که جاواسکریپت اتفاق می‌افتن، به صورت رخداد یا Event در اختیار جاواسکریپت قرار میگیره و میشه کنترلشون کرد، مثلا کاربر روی چیزی کلیک می‌کنه، یا اطلاعاتی از راه دور با موفقیت بارگذاری میشه. حالا طی یکی دو سال اخیر، پیشرفت‌های بسیاری در زمینه جاواسکریپت صورت گرفته، برای مثال میشه به فریم‌وورک Backbone.js که به پیاده‌سازی پترن MVC توی جاواسکریپت کمک می‌کنه، یا Coffee Script که سعی کرده سینتکس جاواسکریپت رو بهتر کنه اشاره کرد.

اما یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌ها در این زمینه، فریم‌وورک Node.js بوده. قبلا استفاده از جاواسکریپت بیشتر به محیط مرورگر و وب‌سایت نهایی (سمت کاربر) محدود می‌شد. ولی برنامه‌نویسا سعی کردن که از قدرت، سرعت و ماهیت جاواسکریپت روی سرور هم بهره ببرن که نتیجه‌ش شد همین Node.js که اخیرا هم خیلی طرفدار پیدا کرده.

توضیح بالا از وب‌سایت جامعه پارسی Node.js برداشته شده، جامعه‌ای که اخیرا توسط مرتضی میلانی راه اندازی شده با این امید که از طرف توسعه‌دهندگان ایرانی مورد توجه قرار بگیره. این جامعه از طرف توسعه‌دهندگان اصلی Node.js حمایت شده و شامل وبلاگ و گروه کاربری هم هست. شما می‌تونید توی وب‌سایت اطلاعات خوبی رو در مورد Node.js و نحوه کار با اون رو مطالعه کنید. من کار مرتضی عزیز رو تحسین می‌کنم و امیدوارم بتونم تو این مسیر کمکی هرچند کم بکنم، این یه قدم خوب به سمت وب مدرن و دور شدن از ایده‌ها و تکنولوژی‌های کلاسیک که توی ایران متاسفانه بسیار مورد توجه قرار دارند، هست.

سالار.